పూర్వ కాలంలో ఒక ఊరి చివర ఉన్న స్మశానంలో ఒక పెద్ద ఊడల మర్రి చెట్టుపైన అనేక వందల కాకులు జీవిస్తూ ఉండేవి. ఆ కాకుల రాజు పేరు నీలపర్ణుడు. అంటే నీలం రంగు రెక్కలు గలవాడు అని అర్థం. ఆ స్మశానానికి రెండు క్రోసుల దూరంలో ఉన్న కొండ గుహలో వేల కొద్ది గబ్బిలాలు జీవిస్తూ ఉండేవి. వాటి నాయకుడు నిశిరాజు. అంటే రాత్రికి రాజు. అంటే చంద్రుడు అని అర్థం.
ఇది ఇలా ఉండగా చెట్టుమీద ప్రశాంతంగా జీవిస్తున్న కాకులకి ఒక సమస్య వచ్చి పడింది. అదేమంటే కాకులకి రాత్రిపూట కనిపించదు. కానీ గుడ్ల గూబలకి రాత్రిళ్ళు మాత్రమే కళ్ళు కనిపిస్తాయి. అది రాత్రిళ్ళు మాత్రమే ఆహారం కోసం గుహ బయటికి వస్తుంటాయి. అందుకే గుడ్లగూబల్ని నిశాచరులు అంటారు. అంటే రాత్రిళ్ళు సంచరించే వాళ్ళు అని అర్థం.
గుడ్లగూబలకి, కాకులకి జన్మ విరోధం ఉన్నది. పైగా గుడ్లగూబలకి, కాకులు ఇష్టమైన ఆహారం. దాంతో గుహలోని గుడ్లగూబలు రాత్రి సమయంలో కాకులు నివాసం ఉంటున్న మర్రిచెట్టు పైకి దాడి చేసి కాకుల్ని చంపితింటూ ఉండేవి.
ఇలా గుడ్లగూబల దాడిలో ఇంకా రెక్కలు రాని కాకి పిల్లలు సైతం మరణించేవి. తన పాలనలో ఉన్న కాకులు ఇలా దిక్కుమాలిన చావు చావటంతో ఆ కాకుల రాజైన నీలపర్ణుడు చాలా విచారించి, తన మంత్రుల్ని పిలిచి ఏం చెయ్యాలి అని సలహా అడిగాడు.
అప్పుడు కొందరు మంత్రులు లేచి బలవంతులైన గుడ్లగూబల్ని మనం ఏం చేయలేం. అందువల్ల మనం క్షేమంగా ఉండే వేరే ప్రదేశానికి వెళ్ళటం మంచిది అని చెప్పారు.
అప్పుడు 'సుబుద్ధి' అనే ముసలి మంత్రి లేచి, నీలపర్ణుడితో ఇలా అన్నాడు. ఓ రాజా! నిజమైన వీరులెవరూ, శత్రువుని చూసి భయపడి మాతృదేశాన్ని వదలి పారిపోరు.
ఆ గుడ్లగూబలు బలమైనవే కావచ్చు. అంత మాత్రన మనం భయపడి పలాయన మంత్రం పఠించాల్సిన అగత్యం లేదు. బలవంతుడైన శత్రువుని యుక్తిగా సంహరించాలి. అప్పుడు కొన్ని కాకులు ముసలి మంత్రి మాటల్ని లెక్కించకుండా, గుడ్లగూబల దాడికి భయపడి వేరే చోటుకి వెళ్ళి తీరాలని పట్టుబట్టాయి.
అప్పుడు వృద్ధమంత్రి, కాకుల రాజైన నీలపర్ణుడికి ఇలా సలహా ఇచ్చాడు. ఓ రాజా! నీవు నీ పరివారంతో సహా ఇక్కడికి యోజనం దూరం (అంటే 8 మైళ్ళు)లో ఉన్న ఒక మహా వృక్షం పైన జీవించటానికి వెళ్ళిపో, వెళ్ళే ముందు నన్ను తీవ్రంగా గాయ పరిచినట్లు నటించు. అప్పుడు మన శత్రువులైన గుడ్లగూబల పక్షంలో చేరి వాళ్ళకి అనుకూలంగా నటిస్తూ, వీలు చూసి, వాళ్ళని సర్వనాశనం చేస్తాను.
అందుకు సమ్మతించి కాకుల రాజు అయిన నీలపర్ణుడు ముసలి కాకిని ముక్కుతో పొడిచి గాయపరచి నట్లు నటించి, ఒక చనిపోయిన కాకి రక్తం ముసలి కాకికి అంటించి చెట్టు మీద నుండి క్రిందికి తోసేసాడు.
ఆ తర్వాత ఆ నీలపర్ణుడు తన పరివారంతో సహా దూరప్రాంతంలో ఉన్న ఇంకొ చెట్టుపైకి నివశించటానికి ఎగిరి పోయాడు. ఆ రోజు రాత్రి గుడ్లగూబలు కాకులుండే చెట్టుపైకి దాడికి వచ్చాయి. కానీ అక్కడ కనీసం ఒక కాకి గుడ్డు కూడా కనిపించక ఆశ్చర్య పడ్డాయి.
అయితే ఆ చెట్టు క్రింద గాయాలతో పడి ఉన్న ముసలి కాకి కనబడింది. దాంతో గుడ్లగుబల రాజు నిశాచరుడు ఆ ముసలి కాకిని సమీపించి ఎవరు నీవు ఇలా పడి ఉన్నావు. మిగిలిన కాకులు ఎక్కడకి వెళ్ళాయి అని ప్రశ్నించాడు.
దానికి ముసలికాకి, దుఃఖ స్వరంతో ఇలా అన్నది. ఓ నిశాచర రాజా! నేను ఇక్కడ గతంలో ఉన్న కాకులకు మంత్రిని. మీరు మా కాకుల్ని రాత్రివేళలలో దాడిచేసి చంపుతున్నందుకు పగ పట్టిన మా రాజు నీలపర్ణుడు ఎలాగైనా మీ గుడ్లగుబల్ని అంతం చేస్తానని పంతం పట్టాడు.
అప్పుడు నేను కల్పించుకొని బలవంతులైన గుడ్లగూబలతో మనకి విరోధం తగదు. మనం మన కన్నా అధికులు అయిన గుడ్లగూబల్ని గౌరవించాలి అని చెప్పగా, మా రాజు నన్ను తీవ్రంగా గాయపరిచి, శత్రువులకి వంతపాడినందుకు, నన్ను ఈ చెట్టు మీద నుండి క్రిందికి తొసివేసి తన పరివారంతో హిమాలయాలకు ఎగిరి పోయాడు.
అప్పుడు గుడ్లగూబల రాజు నిశాచరుడు ముసలి కాకిని చూసి జాలి పడి తమ గుహకు వచ్చి హాయిగా జీవించమని అడిగాడు. దానికి ఇతర గుడ్లగూబలు అడ్డు చెప్పాయి. అవి వాటి రాజైన నిశాచరుడితో ఇలా అన్నాయి. "ఓ రాజా! ఈ కాకి మన ఆజన్మ శత్రువు. అలాంటి శత్రువుని కొరి కొరి మన ఇంట్లోకి ఆహ్వానించటం అంటే, కోరి ప్రమాదాన్ని తెచ్చుకున్నట్లే, కనుక ఈ కాకిని ఇలానే వదిలేసి మన దారిన మనం పొదాం.
అప్పుడు నిశాచరుడు మనల్ని శరణు కోరిన ఈ బలహీన, ముసలి కాకి వల్ల మనకి ఏలాంటి హాని ఉండదు అన్నాడు. దాంతో కొన్ని గుడ్లగూబలు రాబోయే ప్రమాదాన్ని శంకించి, వేరే గుహకు ఎగిరిపోయాయి. అటు పిమ్మట ముసలి కాకి గుడ్లగుబల గుహలో నివశించటం మొదలు పెట్టింది.
గుడ్లగూబలకి పగటి పూట కనిపించదు కనుక ముసలికాకి పగటి పూట అక్కడ, అక్కడ చిన్న చిన్న కర్రలు చితుకులు సేకరించి ఆ గుడ్ల గూబల గుహ ముఖద్వారం దగ్గర పేర్చసాగింది. అయితే బుద్ధిహీనులైన గుడ్లగూబలు కాకి చేస్తున్న కుటిల ప్రియత్నాలను తెలుసుకోలేక పోయాయి. ఇలా కొన్ని నెలలు గడిచాయి. కాకి, గుడ్లగూబల గుహ ద్వారం దగ్గర చాలా పరిమాణంలో చితుకులు, పిల్లలు నిల్వ చేసింది.
ఒక రోజు ఉదయం కాకులు నివాసం ఉంటున్న చెట్టు దగ్గరకు వెళ్ళి తమ రాజు నీలపర్ణుని కలిసి రేపు ఉదయం మీరంతా వచ్చి గుడ్లగూబలున్న గుహ ద్వారం ముందు ఉన్న చితుకుల్ని అంటించండి. అప్పుడు ఆ గుహలో ఉండే గుడ్ల జీవులు చనిపోతాయి. పగలు వాటికి కళ్ళు కనిపించవు. కనుక మీరు గుహ ద్వారం దగ్గర మంటలు పెట్టినా అవి బైటికి రాలేవు. అని చెప్పి మరలా గుడ్లగూబల గుహకి వచ్చింది.
పగలంతా కళ్ళు కనిపించని ఆ గుడ్లగూబలు కాకి బయటికి వెళ్ళి రావటం గమనించలేకపోయాయి. ఆ మర్నాటి ఉదయం కాకులన్నీ గుంపుగా వచ్చాయి. గుడ్లగూబలున్న గుహలో ఉంటున్న ముసలి కాకి బయటికి వచ్చి ఇంతకాలంగా తాను పొగుచేసి ఉంచినా చితుకులని ఆ గుహ ముఖ ద్వారానికి అడ్డంగా పేర్చి, ఆ పుల్లలకి నిప్పు అంటించమని కాకుల రాజు నీలపర్ణుడికి సలహా ఇచ్చింది.
దాంతో ఆ కాకుల రాజు, కొన్ని కాకుల్ని పిలిచి, ఎక్కడి నుండి అయిన ఒక మండే కట్టెను తెచ్చి గుహ ముఖ ద్వారం వద్ద పేర్చిన చితుకులకి నిప్పు అంటించమని ఆజ్ఞాపించాడు.
వెంటనే కాకులు రాజు చెప్పిన ఆజ్ఞని అక్షరాల అమలు చేసాయి. దాంతో ఆ గుహలో తల్లక్రిందులుగా వ్రేలాడుతున్న వేలాది గబ్బిలాలు, ఆ గుహలోంచి బయటికి రాలేక ఆ గుహలోనే అగ్ని సమాధి అయ్యాయి. ఈ విధంగా ముసలి కాకి నేర్పు, తెలివి, సాహసం వల్ల కాకులకి శత్రుభయం పోయింది. ఆనాటి నుండి ఆ కాకులు యథావిధిగా గతంలో నివశించిన ఊడల మర్రి చెట్టుపైనే నివాసం ఉండసాగాయి.
నీతి : శత్రువుని చేరదీస్తే ప్రమాదం తప్పదు.
